witaj kompanie!- odrzekł Stachurski kładąc mu rękę na ramieniu.
Umawialismy się trochę wcześniej ale nie ważne...Rozpocznijmy więc łowy...
stachurski wyciągnął swój łuk.

Wyciągnij łuk, tak będzie lapiej- Odrzekł Stachurski.
Po czym pognali przed siebie.

Hmmm...rzeczywiście Lekki powiew owiewał twarzę wojowników.
W powietrzu było czuć narastajace napięcie musimy zachowywać się ciszej-rzekł Stachurski
i lekko przykucnął.

Nie koniecznie-wyszeptał wojownik
Obaj podkradli się do krzaka.
Stachurski napiął cięciwę w swym łuku.

Dobra, spróbuję to wystraszyć Jak wyskoczy coś
wielkiego poprostu oddaj strzał w jego kierunku.
stachurski głośno tupnął a krzak zatrząsł się.
to nie krzak...to... i po chwili zamilknął

Krzak tak jakby wstał i ukazało się pod nim wielkie, stare drzewo prawie całe pokryte mchem.
Jego gałęzie były nadzwyczaj podobne do ludzkich rąk.